Napisz charakterystykę bohatera literackiego, który Twoim zdaniem wykazał się odwagą.

                Odwaga to niewątpliwie cenna zaleta. Wymaga przełamania strachu. Dzięki niej człowiek jest gotowy poświęcić życie w imię takich wartości, jak miłość do ojczyzny lub ukochanego. Odważna osoba nie obawia się  podejmować ryzyka, będącego nie tyle dowodem brawury, ale świadomą ofiara dla dobra innych. Uważam, że taką właśnie odwagą wykazał się fikcyjny bohater powieści Henryka Sienkiewicza pt. „Ogniem i mieczem” – Jan Skrzetuski.

                   Jan Skrzetuski służył jako oficer w szeregach husarskich wojsk Jaremy Wiśniowieckiego. Ten niezwykle silny i zwinny żołnierz należał do najlepszych szermierzy Rzeczypospolitej. Zawsze był gotów do poświęceń dla dobra ojczyzny. Nie wahał się ani przez chwilę, gdy otrzymał rozkaz, żeby wyruszyć w poselstwo na Sicz, chociaż zdawał sobie sprawę, jakiej niebezpiecznej podjął się misji. Nie zawiódł pokładanego w nim zaufania, bo będąc w niewoli kozackiej zachował godną postawę i mimo zagrożenia życia, nie zgodził się na zdradę księcia i ojczyzny. Jako żołnierz zawsze kierował się rozumem, nigdy emocjami. Jeśli trzeba, używał podstępu i sprytu, by osiągnąć zamierzony cel. Nigdy nie lękał się walki z nieprzyjacielem, podejmując się często straceńczych misji. Tak było, gdy postanowił przekraść się z oblężonego przez sprzymierzonych z Turkami Kozaków Zbaraża z listami do króla Jana Kazimierza, by powiadomić go o trudnej sytuacji wojsk Wiśniowieckiego. Mimo głodu i zmęczenia, przedarł się przez ziemie objęte wojną i doręczył dokumenty adresatowi. Pomogły mu w tym upór i pomysłowość. Wykazał się też wielką odwagą.

                     Jan Skrzetuski był wysokim, szczupłym i przystojnym mężczyzną. Odznaczał się dumną postawą i rycersko odnosił się do kobiet. Zakochał się ze wzajemnością w pięknej Helenie Kurcewiczównie. Gdy ta została porwana przez pułkownika kozackiego Bohuna, Skrzetuski wszędzie jej poszukiwał. Ale miłość do kochanej kobiety, tęsknota i rozpacz po jej zaginięciu nie odwróciła jego uwagi od najważniejszej powinności rycerskiej – walki w obronie ojczyzny. Miał odwagę dokonać trudnego wyboru między miłością do Heleny a żołnierskim obowiązkiem. Dopiero po ustaniu działań wojennych poświęcił się bez reszty poszukiwaniom ukochanej.

                      Moim zdaniem Skrzetuski to wzór niezłomnego rycerza, dla którego służba ojczyźnie zawsze była na pierwszym miejscu.

Charakterystyka bohatera literackiego, który kierował się najważniejszą dla siebie wartością, dokonując życiowego wyboru. Przykład 1.

      Frodo Baggins był głównym bohaterem powieści pt. „Władca pierścieni” J.R.R. Tolkiena. Gdy Frodo zdecydował się zniszczyć pierścień, wyzwolenie świata z jego mocy stało się dla niego najważniejszą wartością, którą kierował się do samego końca wyprawy. Wtedy to musiał podjąć życiowy wybór – zniszczyć pierścień czy zachować go dla siebie.
       Ten hobbit nie wyróżniał się wyglądem spośród innych hobbitów. Był niewysoki, miał kręcone włosy i charakterystyczne, duże stopy. Mimo to był wyjątkowy. Jego zadanie polegało na zniszczeniu legendarnego pierścienia posiadającego wielką moc w Mordorze, czyli krainie orków, w której ten skarb powstał. Frodo wykazał się ogromną odwagą już w momencie, gdy zdecydował się na wyprawę. Dobrze wiedział, że moc pierścienia sprawi, iż z każdym dniem będzie mu ciężej. Wiedział też, że niejeden mieszkaniec Śródziemia pragnie go mieć, by stać się najpotężniejszym władcą na świecie.
        Frodo nie był bezduszny jak wielu wojowników. Ulitował się nad Golumem i pozwolił mu wędrować z nim mimo sprzeciwu kompana. Gdy dotarł wreszcie do celu, jego ostatnim zadaniem było wrzucenie pierścienia do lawy. Miał wybór. Mógł uwolnić świat od mocy działania pozornie niewinnego skarbu lub zachować go tylko dla siebie i stać się najsilniejszym na świecie. W chwili życiowego wyboru udowodnił, że najważniejsze są dla niego losy świata i mimo ogromnego trudu zniszczył pierścień. Wszyscy byli dla niego pełni podziwu, lecz Frodo nie czuł się wielkim bohaterem. Był na to zbyt skromny. Cieszył się jedynie, że może wrócić do domu.
     Mimo wielu trudów i przeszkód Baggins wypełnił swoją wyjątkową misję, a jeszcze poznał nowych przyjaciół. Uważam, że podołał ogromnej odpowiedzialności, która ciążyła na nim i podziwiam go za to, że dzięki silnemu charakterowi osiągnął swój cel.

Charakterystyka bohatera literackiego, który kierował się najważniejszą dla siebie wartością, dokonując życiowego wyboru. Przykład 2.

     Postacią, którą chciałbym opisać, jest Andrzej Kmicic – główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza zatytułowanej „Potop”. Był to człowiek niespożytej siły i wytrwałości, czego dał dowód, gdy był torturowany po pochwyceniu przez Szwedów podczas oblężenia Jasnej Góry. Znalazł się w beznadziejnej sytuacji, ale się nie ugiął i nie okazał słabości wrogom.

   Andrzej Kmicic to bez wątpienia człowiek, który kierował się najważniejszą dla siebie wartością wtedy, gdy dokonywał życiowego wyboru. Dał tego dowód, gdy przedłożył miłość do ojczyzny nad osobiste interesy i mimo nadawanych mu licznych zaszczytów odstąpił od zdrajcy – Janusza Radziwiłła i zdecydował się przystąpić do prawego władcy Rzeczypospolitej – Jana Kazimierza.

    Andrzej Kmicic był człowiekiem, który potrafił również przedłożyć dobro przyjaciół nad swoją godność. Dowodem tego jest ukorzenie się Kmicica przed księciem Bogusławem w celu odzyskania z niewoli swojego wachmistrza – Soroki.

     Kolejnym świadectwem kierowania się wybranymi przez siebie wartościami przez Andrzeja Kmicica jest wybór między dobrem ojczyzny a sprawami miłosnymi wtedy, gdy zdecydował się posłuchać nakazu Stefana Czarnieckiego i ciągnąć ze swoim czambułem na południe w celu obrony swojej ojczyzny, mimo że miał możliwość spotkania się ze swoją ukochaną Oleńką. Dał tym również dowód bezgranicznego oddania sprawie wolności kraju.

     Postać ta jest dla mnie inspiracją do przedkładania dobra ojczyzny nad dobro własne. Bohater ukazuje to w niesamowity sposób, nie ma sobie równych, czym wzbudza mój podziw. Chciałbym kiedyś spotkać kogoś takiego w codziennym życiu.