Dysleksja rozwojowa- nazwa całego zespołu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Może występować u dziecka w trezch formach- w postaci izolowanej, np. tylko trudnosci z nuczeniem się poprawnej pisowni, lub jako zespołó dwóch bądź nawet trzech form tych zaburzeń:

- Dysgrafia - trudnosci w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma.

- Dysleksja - specyficzne trudnosci w nauce czytania, którym czesto towarzyszą trudnosci w pisaniu.

- Dysortografia- specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowani (nie tylko błędy ortograficzne).

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Uczeń z dysleksją w szkole

Dysleksja (specyficzne trudności w uczeniu się), czyli trudności w uczeniu się uczniów w normie intelektualnej, którzy mają trudności w przyswajaniu treści nauczania, wynikające ze specyfiki ich funkcjonowania percepcyjno-motorycznego i poznawczego, które nie są uwarunkowane schorzeniami neurologicznymi. Jak lepiej zrozumieć tych uczniów i oferować odpowiednie wsparcie? Zachęcam do lektury artykułu https://portal.librus.pl/szkola/artykuly/uczen-z-dysleksja-w-szkole

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jak sobie radzić?

Tygodniowe ćwiczenia poprawnej pisowni - samodzielna praca starszych

uczniów.

A. Przygotowanie.

I. Załóż zeszyt do ćwiczeń ortograficznych.

II. Powtórz i utrwal zasady pisowni.

III.Na końcu zeszytu załóż "Słowniczek Trudnych Wyrazów".

B. Pisanie z pamięci - co dzień.

I. Przeczytaj uważnie wybrany przez siebie, lub wskazany przez nauczyciela, fragment tekstu (ok. 5 zdań niezbyt długich, po ok. 5  wyrazów w zdaniu).

II. Przeczytaj pierwsze zdanie zapamiętując tekst i pisownię wyrazów; uzasadnij pisownię trudnych wyrazów.

III.Powiedz tekst z pamięci.

IV.Przeczytaj powtórnie zdanie sprawdzając, czy dobrze zapamiętałeś.

V. Napisz tekst z pamięci.

VI.Sprawdź zapis i nanieś poprawki.

VII.Porównaj zapis ze zdaniem wzorcowym i nanieś poprawki.

VIII.Zakryj zdanie wzorcowe i napisane.

IX.Napisz powtórnie to samo zdanie.

X. Sprawdź zapis.

C.Poprawa błędów.

I. Wypisz wyrazy, w których popełniłeś błędy i uzasadnij poprawną pisownię.

II. Wyrazy te zastosuj w krzyżówce, ułóż z nimi zdania, utwórz rodzinę wyrazów pokrewnych, wykonaj ćwiczenie utrwalające pisownię (bibliografia).

III.Wpisz je do "Słownika Trudnych Wyrazów" (na końcu zeszytu).

D.Sprawdzian - co tydzień.

I. Pracuj codziennie, zapisując datę przy wykonywanych ćwiczeniach.

II. Po tygodniu ćwiczeń poproś kogoś, aby podyktował ci zdania, które codziennie pisałeś.

III.Sprawdź, o ile błędów mniej zrobiłeś niż poprzednio, i popraw je (wg wzoru).

Po każdym tygodniu ćwiczeń pokaż zeszyt nauczycielowi.

Opracowanie: Marta Bogdanowicz

 

Dekalog dla rodziców dzieci dyslektycznych

opr.: prof.dr hab. Marta Bogdanowicz

NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".

1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.

2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizujesz je to do pracy.

3. Nie łudź się, że dziecko "samo z tego wyrośnie", "weźmie się w garść",

"przysiądzie fałdów" lub że ktoś je z tego "wyleczy".

4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy

ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły

podstawowej.

5. Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na

naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.

TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże".

6. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia,

aby zapobiec trudnościom szkolnym.

7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i

co jest ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą (psychologiem,

pedagogiem, logopedą).

8. Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:

 zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniej mu

pomaga,

 korzystaj z odpowiedniej literatury i fachowej pomocy nauczyciela -

terapeuty (w formie terapii indywidualnej i grupowej),

 bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.

9. Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem

swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.

10. Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty jego pracy, ile za włożony w nią

wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna dla was obojga.